Krista Bynens

Vier maanden na de geboorte van mijn zoon Pieter-Jan, kreeg ik te horen dat hij een hersenverlamming had opgelopen tijdens de geboorte. Ik had geen enkel idee wat dit precies inhield voor de toekomst. Ik bleef achter met ontelbare vragen en kreeg nergens antwoorden. Ik bleef wanhopig naar een oplossing zoeken.

Twee jaar en vijf therapeuten later besloot ik om een intens fysische therapie in de Verenigde Staten te volgen met Pieter-Jan. Het bracht heel weinig resultaten, dus mijn zoektocht ging verder. Ik vond een zuurstoftherapie in Engeland, hopende dat dit hem een extra boost zou geven. Maar opnieuw boekten we niet echt vooruitgang. Toevallig ontmoette ik Leonid Blyum tijdens ons verblijf in Engeland. Eindelijk iemand die een antwoord kon geven op al mijn vragen! Hij leerde mij (en doet dat nog steeds) om op een heel andere manier naar een lichaam te kijken, te analyseren en te begrijpen. Ik begon te begrijpen waarom zo veel therapieën zo weinig resultaten opleverden en waarom ABR dan wel drastische veranderingen kon teweeg brengen. Na een jaar ABR-therapie, Pieter-Jan was ondertussen 3, had ik een compleet andere zoon. De vooruitgang was duidelijk te merken. Hij had hoofdcontrole, begon te praten en de spasticiteit ging naar beneden. Pieter-Jan kon eindelijk deelnemen aan het echte leven, zowel lichamelijk als mentaal. Pieter-Jan geniet van het leven. Hij volgt muziekles, krijgt thuisonderwijs en amuseert zich vooral heel erg op concerten. ABR bracht een grote verandering in ons leven en het motiveerde mij om dit met andere ouders te delen. Uit dankbaarheid had ik het gevoel dat het mijn plicht was om andere ouders uit te leggen hoe het lichaam van hun kind in elkaar zat en dat er nog heel wat mogelijkheden tot vooruitgang waren. In 2001 werd het ABR-centrum in België geopend. “Een kleine stap in de wereld, een grote stap voor onze kinderen!” Mijn doel is niet om “hoop” te geven, maar om vooruitgang te laten zien.