Spasticiteit

spasticiteit

Ouders van kinderen met een hersenbeschadiging willen graag weten wat spasticiteit precies is en wat de oorzaken zijn van de stijfheid van de ledematen van hun kind. Laten we eens kijken naar de factoren die verantwoordelijk zijn voor deze disbalans in spiertonus. De traditionele benadering koppelt het aan een storing van de hersenen en het ruggenmerg. ABR kijkt op een dieper niveau, niet enkel spiergerelateerd, en speelt daardoor niet alleen een belangrijke rol bij het verminderen, maar ook bij het behandelen van spasticiteit.

Wat is spasticiteit?

Spasticiteit kan worden verklaard als een onwillekeurige en snelheidsafhankelijke spiertonus die normale bewegingen belemmert.

Theorieën die erop wijzen dat de hersenen de enige verantwoordelijke factor zijn voor spiertonus concluderen dat het ontregelde centrale zenuwstelsel niet meer in staat is om een normaal evenwicht te creëren in het patroon van samentrekken en ontspannen van de spieren.

Spasticiteit komt niet alleen voor bij kinderen met hersenverlamming, maar ook bij een breed scala aan personen die lijden aan verschillende aandoeningen zoals multiple sclerose, ruggenmergletsel, traumatisch hersenletsel, beroerte, enz.

Wat veroorzaakt spasticiteit?

Talrijke theorieën proberen de oorzaken van spasticiteit te verklaren, maar geen van hen heeft tot een definitieve conclusie kunnen komen. De meest recente brengt het in verband met schade aan het ruggenmerg en als gevolg daarvan een verstoord centraal zenuwstelsel, wat leidt tot slechte signalen tussen het zenuwstelsel en de spieren. Dit kan leiden tot verhoogde spasmen, samentrekkingen en reflexen in de spieren.

Welk effect heeft spasticiteit op het lichaam?

Vanuit het oogpunt van ABR is spasticiteit, of ongecontroleerde spiertonus, niet alleen het gevolg van hersen- of ruggenmergschade, maar kan het ook worden beïnvloed door andere systemen. Wij bekijken de spierspanning op een dieper niveau, we zien het meer als een reactie. Je moet begrijpen dat het begrip spiertonus voor ons meer omvat: een emotionele spiertonus, een mentale spiertonus, een bewegingsspiertonus, een positionele spiertonus, en een viscerale spiertonus. Elke keer als je ergens aan denkt, verandert je spierspanning. Elke keer dat je iets voelt, verandert je spierspanning. Een spasme is bijvoorbeeld niet alleen een spierreactie, maar kan ook een reactie zijn van andere mechanismen. Deze mechanismen zijn een doorlopend 24/7 proces, terwijl de spierspasmen 5 procent van de tijd voorkomen. Precies daarom werkt ABR aan het balanceren van deze mechanismen.

Welke behandelingen zijn er voor spasticiteit?

Traditionele oplossingen om de spiertonus te verminderen en/of te stabiliseren zijn talrijk en stapsgewijs: dagelijkse stretch-oefeningen, spierontspanners (Botox, Baclofen), immobilisatie met spalken (ledematen) of gips (thorax) en tot slot gedeeltelijke of volledige rhizotomie (uitschakeling van zenuwen die spasticiteit veroorzaken). Maar belangrijk om te begrijpen is dat deze ‘oplossingen’ niet bedoeld zijn om op lange termijn verlichting te brengen of om spasticiteit te genezen.

ABR (her)bouwt eerst het fundament en probeert niet alleen de symptomen aan te pakken. Wij doen niet aan ‘quick fixes’. Je moet het volume, de kracht en de structuur van alle basissystemen opbouwen om een evenwichtige spiertonus in rust te krijgen. Hierdoor is het lichaam vrij om om te gaan met emotionele, mentale, viscerale, bewegings- en positionele invloeden. Eindelijk hoeft het lichaam niet meer te compenseren met spasticiteit.

Conclusie

Spasticiteit is een groot probleem waar de meeste ouders van kinderen met hersenverlamming mee te maken hebben. Als gewone therapie, medicatie en chirurgie erin slagen het te verminderen, pakken ze helaas alleen de gevolgen aan, nooit de oorzaak. ABR daarentegen heeft tot doel spasticiteit bij de wortel aan te pakken. Dit geeft ons de kans om een blijvend verschil te maken waar niet alleen de patiënt, maar het hele gezin van voordeel uit haalt.