Een klein verhaal over ABR en Louis
Een klein verhaal over ABR en Louis
Mijn naam is Henrijette Christensen, ik ben 44 jaar oud. Louis is 10 jaar oud en hij heeft 3 broers en zussen die heel veel van hem houden.
Ik heb een helper die 5 dagen per week komt, we doen allebei ABR oefeningen op Louis.
Ik ben ongeveer 6 jaar geleden begonnen met ABR. Leonid Blyum vertelde me dat het 2 jaar zou duren voordat we iets op Louis konden zien. Zo erg was hij. Hij had geen ribbenkast, hij kon niet alleen op een stoel zitten, hij had geen nek…
Toen we Leonid voor het eerst ontmoetten, was het alsof we thuiskwamen; Louis hield van Leonid vanaf het begin. Leonid heeft Louis 2½ uur onderzocht en Louis genoot ervan. Hij was nog nooit serieus genomen en ik ook niet. Ik heb nog nooit zulke toegewijde mensen ontmoet om hun werk te doen. Het was zo’n opbeurende ervaring om het Belgische ABR-team te ontmoeten. Ik voelde dat ik eindelijk werd gezien en geaccepteerd als de persoon die ik ben en het vertrouwen kreeg dat ik een verschil kan maken voor mijn kind.
Een nieuw huis bouwen
Het is echt moeilijk uit te leggen wat ABR met het lichaam en de hersenen doet. Ik zeg meestal dat het is als het afbreken van een oud huis en het herbouwen van een nieuw huis met alle bestaande stukken. En dat kost tijd, veel tijd. Het mooie hier is dat je het verschil aan het lichaam en de hersenen van je kind (gedrag, reacties) kunt zien en het gaat niet weg. Wat je hebt veranderd of opgebouwd blijft in het lichaam.
Ik blijf graag ABR doen omdat het een enorm verschil maakt voor mijn zoon en ook voor het gezin. Het is veel werk, maar het is werk dat zinvol is. Het is natuurlijk logisch voor Louis, maar ook voor de mensen om me heen, vooral als ik de rapporten laat zien die we van ABR krijgen.
Veranderingen
6 jaar geleden was Louis erg zwak: hij had een kippenborst, hij kon zijn hoofd niet vasthouden, hij had geen nek, hij kon niets doen, hij sliep slecht, hij kon niet goed kauwen, . .. Hij was echt slecht.
Vandaag, na 6 jaar ABR, zien we veel veranderingen: hij kan bijna alles eten, hij slaapt beter en hij is heel gelukkig. Hij vertelt ons of hij boos of verdrietig is of wat hij wil doen. Hij neemt graag zijn eigen beslissingen en als je het voor hem probeert te doen…. hij laat het je zeker weten 🙂
